Kijkcondities

We noemden eerder kijkcondities, maar wat heeft dat van doen met ‘witpunten’?

Echt heel wat, witpunten beschrijven een type van kijkconditie.

Wel, wat we eigenlijk bedoelen met kijk-condities zijn de verlichting en de bekleding van de kamer waarin u de afbeelding bekijkt. Onze ogen proberen om zowel de kleuren waarnaar u actief kijkt (de kleuren van de afbeelding) en de kleuren waarnaar u niet actief kijkt (de kleuren van de kamer) te interpreteren, wat betekent dat hoe de afbeelding eruit zie beïnvloedt wordt door beide verzamelingen kleuren.

Links: Laten we Vermeer vernielen door een felle paarse achtergrond te plaatsen dat meer de aandacht trekt dan het beroemde schilderij zelf. Midden: een veel neutralere achtergrond dat een binnenhuis-architect zal haten laat de kleuren meer spreken. Rechts: Ongeveer de kleur waarbij dit schilderij in het echt wordt getoond in het Maurits Huis, tenminste de laatste keer dat ik er was. Originele afbeelding afkomstig uit wikipedia commons.

Dit is bijvoorbeeld de reden dat tentoon-stellers in een museum het haten als binnenhuis-architecten de muren van een museum rood of blauw schilderen, omdat het drastisch de manier hoe een schilderij eruit ziet wijzigt. (Wat,als we praten over hoe een schilder die bekent is voor zijn kleuren zoals Vermeer, kan resulteren in een slechte indruk).

Licht is het andere onderdeel van de kijk-condities dat dramatische effecten kan hebben. Met name licht beïnvloed de manier hoe kleuren eruit zien.Als u bijvoorbeeld een schilderij met zonnebloemen en klaprozen zou schilderen, deze zou uitprinten, en er een fel geel licht op zou laten schijnen, dan zouden de zonnebloemen niet te onderscheiden zijn van de witte achtergrond, en de klaprozen zouden er oranje lijken. Dit heet metameri, en dat is iets dat u in het algemeen wilt vermijden in uw kleurenbeheer pipeline.

Een voorbeeld waar metameri een probleem kan worden als u uit verschillende bronnen kleuren gaat samenvoegen.

Bijvoorbeeld, u ontwerpt een afbeelding voor een rood t-shirt dat niet fel rood is, maar ook niet erg grijzig rood is. En u wilt er zeker van zijn dat de kleuren van de afbeelding overeenkomen met de kleur van de t-shirt, dus u maakt daarom een dummy achtergrond layer die dat rood benadert, zo nauwkeurig als u dat kunt bekijken, en schildert op lagen boven die dummy layer. Als u klaar bent dan verbergt u die dummy layer en zend u de afbeelding met een transparante achtergrond naar de drukker.

Maar als u het t-shirt van de drukker krijgt, dan merkt u dat al uw kleuren een beetje afwijken en misschien een beetje te geel zijn (en wanneer werd dat T-Shirt zo paars?).

Dit is waar de witpunten in beeld komen.

U heeft waarschijnlijk de t-shirt in een witte kamer bekeken waar gloeilampen branden, omdat als echte artiest, u om middernacht aan uw werk begint te werken, omdat dan de beste kunst wordt gemaakt. Echter, gloeilampen hebben een zwarte lichaamstemperatuur van ongeveer 2300-2800K, wat ervoor zorgt dat ze een gelig licht geven, officieel Wit Punt A genoemd.

Echter, uw computerscherm heeft een zwart lichaamstemperatuur van 6500K, ook bekend als D65. Wat een veel blauwere kleur licht is dan de lampen die bij u hangen.

Nog erger, Printers printen op basis van een witpunt van D50, de kleur van wit papier in direct zonlicht.

Door de kleur van uw t-shirt in de avond vast te stellen, nam u de rode kleur waar zoals het getransformeerd was door het gelige licht. Had u uw observatie gemaakt in diffuus zonlicht of bij bewolking (wat ook ongeveer D65 is), of had het gedaan in direct zonlicht om daarna uw afbeelding te maken met een profiel in gesteld op D50, dan zou de kleur veel dichter bij zijn, en zou uw ontwerp niet zo gelig zijn.

Het toepassen van een wit balance filter zal min of meer de kleuren laten overeenkomen met de kleur in het midden, maar u zou een veel beter ontwerp hebben gehad als u om te begingen had ontworpen tegen de daadwerkelijke kleur.

Wel, u zou technisch gesproken dit makkelijk kunnen you herstellen door een wit balancing filter te gebruiken, zoals die in G’MIC, maar omdat deze fout pas aan het eind van het productieproces merkbaar wordt, bent u nogal beperkt in het gebruik van mogelijke kleuren tijdens het ontwerp, wat jammer is.

Een ander voorbeeld waar metameri dingen in de war stuurt is bij schermprojecties.

We hebben een presentatie waar we een soort item markeren met rood, een andere soort met geel en weer een andere soort met paars. Op een computer zijn de verschillen tussen de kleuren vrij duidelijk.

Maar als we met de presentatie beginnen, dan is de verlichting van de kamer nog niet gedimd, wat inhoud dat de kleurenschaal beschadigt raakt, en geel bijna niet te onderscheiden is van wit. Bovendien, omdat het licht in de kamer een beetje gelig is, transformeert het paars naar rood, zodat het niet te onderscheiden is van rood. Wat inhoud dat de grafiek moeilijk te bekijken is.

In beide gevallen, kunt u de kleurbeheer van Krita gebruiken om u een beetje te helpen, maar vooral, moet u zich er van ‘’bewust’’ zijn, omdat Krita er nauwelijks iets aan kan doen dat u nachts de kleuren zit te bekijken, of het feit dat de eigenaar van de hal waar de presentatie wordt gegeven weigert om de verlichting uit te doen.

Dat gezegd hebbende, tenzij u een monitorprofiel heeft dat LUTs gebruikt, zoals een OCIO LUT of een cLUT ICC profiel, is witpunt niet erg belangrijk bij het kiezen van een werkruimte, vanwege de merkwaardigheid in de ICC v4 werkvolgorde dat altijd matrixprovielen met een relatief colorimetriek converteert, wat inhoud dat witpunten overeenkomen.