Jest to kontynuacja samouczka o rzutowaniu perspektywicznym, upewnij się, że go przeczytałeś, jeśli czegoś nie rozumiesz!
Praktyczne¶
Tak więc, jeśli komputery mogą zautomatyzować tony, i jest to całkiem skomplikowane, to czy jest sens, aby artysta tradycyjnego 2d uczył się tego?
Właściwie tak. Zaletą 2d nad 3d jest to, że jest zauważalnie ie szybsze dla pojedynczych obrazów, a w szczególności dla skomplikowanych podmiotów takich jak twarze lub ciała.
Rzutowanie perspektywiczne może pomóc poradzić sobie z tymi denerwującymi pozami, takimi jak leżący ludzie. Pomaga także łączyć 2d z 3d, ponieważ gdy wiesz gdzie znajduje się aparat w odwzorowaniu 3d, to możesz tego użyć w rzutowaniu, aby rzutować osobę.
Widok od boku osoby leżącej jest zazwyczaj łatwy do narysowania, lecz widok od góry lub z poziomu stóp nie jest. To dlatego używamy widoku od boku, aby wykonać na nim rzutowanie perspektywiczne.
Kolejny przykład z równie epickim zadaniem: siedzenie.
W tym przypadku, mamy drugi zanikający punkt powyżej widoku od przodu. Powinien on być w tej samej odległości powyżej widoku do przodu co powyżej głowy obróconego widoku od boku. Płaszczyzna rzutowania powinna być także w tej samej odległości od zanikającego punktu, lecz nie znaczy to, że powinna być za nim. Jest to coś, co pominąłem w poprzednich przykładach, ponieważ wprowadza to bałagan na polu pracy, lecz jeśli zajrzysz to rzutowania perspektywicznego, to znajdziesz wiele przykładów dla tego sposobu.
Wartym uwagi jest także, ze powinieneś mieć płaszczyznę widoku/rzutowania idealnie prostopadłą do kąta punktu ogniskowego, w przeciwnym razie uzyskasz dziwne zniekształcenie, to się tu nie dzieje, co oznacza, że osoba siedząca jest trochę bardziej rozciągnięta w pionie niż jest to potrzebne.
Jeszcze jedno, na drogę…
Tutaj możesz zauważyć jak brak wyrównania zanikającego punktu do płaszczyzny rzutowania powoduje skrzywienie, które zostało później naprawione narzędziami przekształcania Krity, technicznie jest to oczywiście poprawne, lecz nie zawsze to, co jest poprawne, wygląda dobrze. (Popsułem także położenie ramion, jeśli przyjrzysz się dokładniej.)
Wnioski¶
Prawdopodobnie nie stworzyłem tak ładnych obrazów, jakie chciałem, tym bardziej jeśli porównasz je do obrazów 3d. Jednakże, nadal widać na nich główne drogowskazy. Prawdziwe moc tej techniki leży w pozach i umożliwia ona szybką iterację na pozie całkiem szybko, jeśli już zrozumiesz o co chodzi.
Ogólnie, warto zgłębić temat, ze względu na to, że poprawia poczucie przestrzeni.
Zobacz także