Przykładowe ustawienia do używania Krity z urządzeniem do śledzenia wzroku¶
Uwaga
Nie jest to wzorcowy dokument. Jest on oparty na doświadczeniach tylko jednego użytkownika. Dane tutaj zawarte mogą nie mieć zastosowania przy użyciu innych urządzeń do śledzenia wzroku lub innych programów do sterowania.
Urządzenia śledzące oko stają się coraz tańsze i trafiają do coraz większej liczby komputerów. Mimo, ze urządzenia te używane są przez różnych użytkowników, my skupimy się na tych, którzy są upośledzeni fizycznie i używają wyłącznie oczu do oddziaływania na komputer.
Jeśli nie masz jeszcze doświadczenia z takimi przypadkami, oto kilka rzeczy, o których powinieneś wiedzieć, zanim zaczniesz:
Urządzenie śledzące oko musi być poprawnie skalibrowane, aby wskaźnik był bardzo blisko punktu, w który patrzy się użytkownik. To może być trudne do osiągnięcia, szczególnie w chwili, gdy umieszczenie urządzenia względem użytkownika nie jest stałe pomiędzy sesjami.
Brak dokładności w sterowaniu, czyni niemal niemożliwym naciśnięcie małych obszarów na ekranie takich jak małe przyciski, czy elementy menu. Narożniki i krawędzie ekranu także mogą być trudne w osiągnięciu. Nie chcesz także umieszczać elementów interfejsu blisko siebie, bo zwiększa to szanse na wybranie złego elementu przez przypadek.
Działania myszy takie jak, jednokrotne naciśnięcie, dwukrotne naciśnięcie, naciśnięcie prawym oraz przeciąganie i upuszczanie itp. wszystkie one wymagają dodatkowego wysiłku w postaci przełączania trybów w programie, które sterują urządzeniem. Lepiej utrzymywać te przyciski w najmniejszej liczby, tak aby twoja praca nie musiała być często przerywana.
Przełączenie trybu samoczynnie nie rozpocznie działania. Potrzebujesz do tego dodatkowego działania. W naszym przypadku działaniem jest „przeczekiwanie”. Na przykład, aby uruchomić program, przełączasz do trybu dwukrotnego naciśnięcia lewym przyciskiem myszy, a następnie przeczekujesz na ikonie programu, aby uaktywnić dwukrotne naciśnięcie. Dostosowanie czasu oczekiwania jest ważne: krótsze czasy umożliwiają szybszą pracę, lecz łatwiej też popełnić z nimi błąd.
Wymagania¶
Poza oczywistym wymaganiem posiadania urządzenia śledzącego oko, będziesz także potrzebować programu, który umożliwi ci współpracę z tym urządzeniem. Gdy zakupisz takie urządzenie, to odpowiedni program będzie prawdopodobnie załączony wraz z nim, lecz może to nie wystarczyć, aby móc używać go w Kricie.
Jednym z podstawowych zadań tych programów jest naśladowania naciśnięć myszą. W naszym przypadku program zapewnia menu po najechaniu, które zawiera duże przyciski do przełączania trybu pomiędzy lewym/prawym przyciskiem myszy oraz pomiędzy jednokrotnym/dwukrotnym naciśnięciem. Po wybraniu trybu, menu po najechaniu można zwinąć, tak aby dało więcej przestrzeni ekranowej dla programu.
Aby łatwiej było je ustawić i używać, niektóre programy posiadają tylko podstawowe tryby, takie jak jednokrotne naciśnięcia. Jest to wystarczające dla wielu powszechnie używanych programów, takich jak programy pocztowe, czy przeglądarki sieci, lecz w przypadku Kirty wymagany jest tryb przeciągania i upuszczania, aby można było rysować. Jeśli dostarczone oprogramowanie do sterowania nie zapewnia tego trybu (zazwyczaj nazywanego „emulacja myszy”), to możesz poprosić wytwórcę urządzenia o wsparcie lub poszukać rozwiązań o otwartym kodzie.
Uruchamianie Krity¶
Zazwyczaj, ustawienie programu sterującego na tryb dwukrotnego naciśnięcia lewym i przeczekiwania na ikonie Krity na pulpicie wystarczy, aby ją uruchomić, lecz mogą wystąpić z tym pewne trudności:
Po uruchomieniu, Krita poprosi cię o wybranie szablonu. Prawdopodobnie nie będziesz chciał przez to przechodzić za każdym razem i będziesz chciał zacząć po prostu z pustym szablonem.
Później, ten rodzaj dokumentu będzie wymagał otwarcia okna dialogowego zapisu, co nie jest zbyt przyjazne w tym przypadku.
Obejściem tych niedostatków, może być stworzenie i zapisanie pustego szablonu i wykonanie skryptu, który skopiuje ten szablon pod nową nazwą i wyśle go do Krity. Oto przykładowy skrypt dla Windowsa, który używa znacznika czasu jako przyrostka, aby zapewnić, że każdy plik ma inną nazwę (zastąp USERNAME właściwą nazwą użytkownika):
@echo off
for /f "tokens=2 delims==" %%a in ('wmic OS Get localdatetime /value') do set "dt=%%a"
set "YY=%dt:~2,2%" & set "YYYY=%dt:~0,4%" & set "MM=%dt:~4,2%" & set "DD=%dt:~6,2%"
set "HH=%dt:~8,2%" & set "Min=%dt:~10,2%" & set "Sec=%dt:~12,2%"
set "datestamp=%YYYY%%MM%%DD%" & set "timestamp=%HH%%Min%%Sec%"
set "fullstamp=%YYYY%-%MM%-%DD%_%HH%-%Min%-%Sec%"
set filename=USERNAME_%fullstamp%.kra
copy "C:\Users\USERNAME\Pictures\blank.kra" "%filename%"
start "C:\Program Files\Krita (x64)\bin\krita.exe" "%filename%"
Dwukrotne naciśnięcie na skrypcie utworzy nowy plik Krity w tym samym katalogu, co plik skryptu. Ponieważ plik ma już nazwę, to okno dialogowe zapisu nie pojawi się. W połączeniu z samozapisem, może to być sprawny sposobów na zapisywanie twojej pracy.
Wskazówka
Zapisywanie tych plików bezpośrednio w usłudze przechowywania w chmurze będzie nawet jeszcze bezpieczniejsze.
Możesz także napotkać pewne trudności z czasem, podczas uruchamiania Krity:
Po dwukrotnym naciśnięciu ikony Krity lub skryptu, Krita zacznie się wczytywać, przeczekanie na tej ikonie rozpocznie drugie wystąpienie.
Podobnie, po dwukrotnym naciśnięciu, jeśli inne okno zostało przywołane na pierwszy plan, Krita może uruchomić się częściowo widoczna i być za tym oknem.
Aby uniknąć tych trudności, pomoże, jeśli użytkownicy wyćwiczą się w patrzeniu na jakiś niegroźny punkt (taki jak pusty obszar na pulpicie) do chwili wczytania Krity.
Układ¶
Ponieważ elementy interfejsu muszą być duże, to musisz wykorzystywać obszar ekranu oszczędnie. Praca w trybie pełnego ekranu i pozbycie się nieużywanych menu i pasków narzędzi są pierwszymi krokami w tym kierunku. Oto zrzut ekranu naszego układu:
Będziesz musiał umieścić wszystko, czego potrzebujesz gdzieś, gdzie będziesz miał do tego łatwy dostęp. Dla naszych rysunków, najważniejsze są pędzle i barwy. Z tego powodu postanowiliśmy stworzyć stałe doki dla nich.
Krita zawiera wiele pędzli, lecz dok może zawierać tylko ich ograniczoną liczbę, tak aby ikony pędzli były wystarczająco duże. Zalecamy utworzenie własnego pędzla z nastaw wg twoich upodobań.
Istnieje wiele narzędzi do zaznaczania barwy, lecz większość z nich nie jest łatwa w użyciu, gdyż potrzebują wysoki poziomów sterowania myszą. Dok palet Pythona jest najprostszy w użyciu, gdyż wybierasz w nim z uprzednio ustawionych barw, podobnie do pędzli z nastaw. Znów, podobnie do wyboru pędzla, pomoże ci utworzyć własny zestaw ulubionych barw.
Gdy już będziesz zadowolony ze swojego układu, to możesz unieruchomić w miejscu swoje doki. Istnieje szansa na przypadkowe zamknięcie lub przesunięcie doków. Na przykład, w trybie przeciągania i upuszczania możesz przypadkowo przeciągnąć dok i upuścić go na ekranie. Aby tego uniknąć umieść następujące ustawienie w pliku kritarc:
LockAllDockerPanels=true
(Sprawdź Najczęściej zadawane pytania na temat Krity aby dowiedzieć się, gdzie jest plik ustawień kritarc na twoim systemie.)
Jeśli używasz wysuwnego menu sterownia myszą, tak jak my, to musisz także określić miejsce jego przebywania, gdy jest schowane. Umieść je tam, gdzie będzie łatwo dostępne, lecz także tam, gdzie nie będzie przeszkadzać Kricie. Na zrzucie ekranu widać, że znajduje się ono na lewej krawędzi ekranu.
Podsumowanie¶
Podsumowując, pracujemy tak jak wyjaśniono poniżej.
Aby uruchomić Kritę:
Na pulpicie, wysuń menu podręczne i wybierz tryb dwukrotnego naciśnięcia lewym.
Naciśnij dwukrotnie na skrypt tworzenia nowego rysunku. Spójrz na nieszkodliwe miejsce do czasu, aż Krita wczyta się.
Rysowania w Kricie:
Przełącz do trybu jednokrotnego naciśnięcia lewym.
Wybierz pędzel i/lub barwę przy użyciu doków.
Przełącz na tryb przeciągania i upuszczania. Teraz jesteś przygotowany do rysowania.
Przejdź do punktu, w którym chcesz zacząć pociągnięcie i przeczekaj w nim, aż rozpocznie się przeciągnie (naśladuje to naciśnięcie i przytrzymanie twojego palca na przycisku myszy).
Rysuj.
Gdy będziesz chciał ukończyć bieżące pociągnięcie, przeczekaj na punkcie końcowym, aż wyjdziesz z przeciągania (naśladuje to podniesienie twojego palca z przycisku myszy).
Powtórz wszystkie działania.
Kończenie:
Przełącz do trybu jednokrotnego naciśnięcia lewym.
Naciśnij na przycisk do zamknięcia okna.
Gdy zostaniesz ostrzeżony o niezapisanych zmianach, naciśnij przycisk od zapisywania pliku.